به کار بردن پانسمان مرطوب، هم زخم را از تروماها و آلودگی های محیط تا حدی محفوظ نگه می دارد و هم رطوبت پانسمان در تسریع روند التیام زخم مؤثر خواهد بود، استفاده از نرمال سالین استریل روشی استاندارد محسوب می شود. امروزه روش های پانسمانی بسیار متنوع و جدیدی در مورد انواع زخم ارائه شده است که کاربرد انواعی از آن ها در مراکز درمانی به تدریج رو به افزایش است. از آنجا که فرایند التیام زخم صرفاً در مورد زخم های حاد اتفاق می افتد و از طرفی
زخم های دیابتی جزء زخم های مزمن هستند، هدف اولیه درمانی در مورد آن ها تبدیل آن زخم ها از حالت مزمن به حالت حاد است.
زخم های پا می توانند راهی برای ورود عوامل بیماری زا به بدن باشند و زمینه عفونت ثانویه زخم را فراهم کنند. به ندرت وجود یک عفونت ویروسی، باکتریایی یا قارچی خود می تواند به زخم در پا منجر شود. علاوه بر دبریدمان کافی و دقیق، استفاده از آنتی بیوتیک های خوراکی و گاه موضعی می تواند در
درمان عفونت زخم مؤثر باشد. هر چند معمولاً شروع آنتی بیوتیک را تا بعد از مشخص شدن نتیجه کشت نباید به تأخیر انداخت، نمونه گیری برای کشت و بررسی نتیجه آن برای انتخاب آنتی بیوتیک مناسب، امری لازم است .کشت هایی که از نمونه های تهیه شده با سوآب به دست می آیند، دقت خوبی برای شناسایی ارگانیسم پاتوژن ندارند. نمونه بافت های عمقی قابل اعتمادترین روش برای شناسایی منشأ عفونت است.
با توجه به نقش مهم خونرسانی به محل زخم، انجام اقداماتی که بتوانند در بهبود خون رسانی کمک کننده باشند بسیار حایز اهمیت است. استفاده از وازودیلاتورها نظیر بلوک کننده های کانال کلسیمی و نیز داروهایی نظیر آسپیرین و پنتوکسی فیلین با نظر پزشک معالج گاه موثر می افتد. در مواردی نیز با جراحی عروق و باز-رگدارسازی (revascularization) نتایج خوبی در این جهت می توان گرفت.
درباره این سایت